Vandaag is het vaderdag.
De derde alweer zonder mijn vader fysiek bij me te hebben.
Weg is hij echter nooit. Ik draag hem bij me waar ik ook ga want hij zit in mijn hart.
En als ik hem nodig heb is hij er nog steeds voor me. Hij is mijn gids en beschermengel in 1.
“Those we love don’t go away, they walk beside us every day“
Misschien begrijpen we elkaar nu wel beter dan ooit.
Want bij leven ging dat niet altijd even makkelijk. Mijn liefde voor hem was eindeloos maar
ik had ook vaak last van zijn manier van denken.
Zijn conditioneringen en (beperkende) overtuigingen waren (deels) de mijne geworden.
Toen ik deze onder de loep ging nemen, besloot welke ik achter me wilde laten en
daardoor meer en meer mezelf werd ging het beter.
Ik bleef bij mijn standpunten, hij bij de zijne maar we hadden er beide vrede mee.
We konden “mismatchen” en toch liefdevol naar elkaar zijn.
“I love you, Always Forever. Near or Far, Closer Together”
(Donna Lewis – I love you always forever)
Ouders handelen naar mijn mening altijd naar eer en geweten.
Ook ik doe dat. Want ook ouders zijn maar mensen en “doen maar wat”.
Als we als ouders ons zelf onder de loep durven nemen, een authentiekere versie van onszelf worden geven we naar mijn idee het beste voorbeeld wat we onze kinderen kunnen geven.
Neem de mooie dingen die je hebt geleerd mee, transformeer de vervelende en laat ze daarmee achter je en maak er een prachtige toekomst van!
Liefs,
Nicole
